พำพึม, พำ ๆ, พึม ๆ หมายถึง ว. เสียงอย่างเสียงคนพูดหรือบ่นค่อย ๆ, พึมพํา ก็ว่า.
ว. เสียงอย่างเสียงคนพูดหรือบ่นค่อย ๆ, พึมพํา ก็ว่า.
น. เรียกช้างซึ่งมีลักษณะอันชั่วร้ายชนิดหนึ่ง ตําราไม่ให้เอามาใช้เป็นพาหนะ.
ว. ผิดปรกติ, แปลกไป, เช่น รูปร่างพิกล ทำท่าพิกล พูดพิกล.(ป., ส. วิกล ว่า ขาดแคลน, อ่อนแอ).
[พิกะเลนซี] น. ร่างกายแปลกประหลาด. (ป. วิกล + อินฺทฺริย).
ดู พิกล.
[พิกะสิด] ก. วิกสิต, บาน, แย้ม, คลี่. (ป., ส. วิกสิต).
น. กําหนด (ของต้องพิกัด หมายความว่า ของเข้ากําหนดที่จะต้องเสียภาษีอากร).